مقایسه تأثیرجیره تکمیلی (فلاشینگ) وecg برمیزان باروری وچند قلوزایی میش های نژاد زل درتابستان

زمینه مطالعه: با توجه به متفاوت بودن میزان چند قلوزایی در نژادها و مناطق جغرافیای مختلف و ضرورت مطالعه عوامل مؤثر بر چند قلوزایی در نژادهای مختلف یافتن بهترین روش ایجاد چندقلو زایی وایجادفعالیت تخمدانی در خارج از فصل در هر نژاد میش ضروری می نماید. هدف: تعیین میزان فعالیت تخمدانی و چند قلوزایی در تابستان و مقایسه اثرجیره و ecg در میزان باروری وچند قلو زایی میش های نژاد زل. روش کار: دراوایل تابستان 135رأس میش زل بصورت تصادفی در6 گروه مشابه به قرار ذیل تقسیم شدند. گروه 1(22= n) میش ها به مدت 21 روزقبل ازقوچ اندازی علاوه برچرای آزاد از جیره تکمیلی بهره مندگردیدند. گروه 2(22=n) میش ها 8 روز قبل از قوچ اندازی جیره تکمیلی مصرف کردند. گروه 3 (26=n) میش ها جیره تکمیلی از 8 روز قبل از قوچ اندازی وهمچنین اسفنج واژنی پروژسترون دار و در هنگام خروج اسفنج، iu  400 ecg دریافت کردند. گروه 4 (23=n) میش ها در این گروه هیچ گونه جیره تکمیلی دریافت نداشتند ولی اسفنج واژنی پروژسترون و ecg در هنگام خروج اسفنج دریافت کردند. گروه 5 (20=n)  میش ها جیره تکمیلی و هورمون ecg دریافت نداشتند و تنها فحلی آنها با اسفنج واژنی همزمان گردید. گروه 6 (22=n)  به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد و میش ها در این گروه تحت هیچگونه تیماری قرار نگرفتند. همزمانی فحلی درکلیه میش ها بجزگروه شاهد(6) بوسیله اسفنج داخل واژنی آغشته به پروژسترون برای مدت 14 روزصورت پذیرفت. تغذیه پایه کلیه دام ها براساس چرای آزاد در مرتع با پوشش غالب ازگیاهان خانواده گندمیان صورت پذیرفت. میش های گروه های آزمایشی به منظورجفت گیری 48 ساعت پس ازخروج اسفنج به مدت 72 ساعت درمجاورت قوچ بارورقرارگرفتند. نتایج: یافته ها نشان دادمیزان باروری متعاقب همزمانی فحلی درگروه سوم ازگروه دوم و پنجم بصورت معنی داری بیشتر بود ولی در دیگر گروه ها تفاوت معنی داری نداشت (05/0p) ولی جیره تکمیلی بر روی آن تأثیر معنی داری بر جا نگذاشت (05/0